Nog geen reacties

WMC 2005 deel II

Foto’s WMC
Vrijdag 29 juli
De vrijdag begon vroeg met een gezamenlijk ontbijt. Nadat de ontbijtploeg het ontbijt had klaargezet, verzamelde iedereen zich in de ontbijtzaal om een bodem voor een lange repetitie- en fotoshoot dag te leggen. Na het ontbijt namen de slagwerkers een stukje van het veld in en zonderden zich af achter gele linten (zouden ze die linten straks ook het WMC stadion mee binnennemen? ). De blazers bliezen zich warm en er werden tijdens de repetitie nog wat showfiguren doorgenomen. Na de lunch was het tijd voor de fotoshoot. Een mooiere gelegenheid voor het nemen van foto’s zal zich in de toekomst waarschijnlijk niet meer voordoen: de hele band was compleet en de omgeving van Gemmenich bood een mooie achtergrond voor het nemen van een paar mooie foto’s. Er waren vijf locaties rondom Home Franck uitgezocht en toen de laatste foto eenmaal was geklikt had de band het voorlopig wel weer even gehad met het schieten van een statieportret.
Klik hier voor alle foto’s

In de namiddag werd er nog twee uurtjes gerepeteerd en na de repetitie was het tijd voor ontspanning. Een paar leden van de guard trokken een paar baantjes in het plaatselijke zwembad, de rest zocht verkoeling in het gras of speelde een partijtje voetbal. Na het eten volgde een rustige avond en de meeste bandleden zochten, na het poetsen van de instrumenten, al vrij vroeg hun mandje op. De baromzet kelderde deze avond naar een dramatisch dieptepunt 😉
Zaterdag 30 juli
De dag van de waarheid. De hele band was op tijd wakker en na het gezamenlijke ontbijt werd er nog eenmaal kort gerepeteerd. Daarna was het tijd om het uniform aan te trekken. De Guard werd opgemaakt met de eerder uitgeprobeerde make-up (hierover later meer) en rond 11.00 uur stapte de band in de bus om te vertrekken naar het Parkstadstadion in Kerkrade. Bij het stadion aangekomen bleek het stadion goed gevuld. De weersomstandigheden waren redelijk, al was de dreiging van een regenbuitje wel aanwezig. De instrumenten werden uitgepakt en de band stelde zich op om zich zo’n 500 meter verderop warm te spelen en te stemmen. Tijdens het terugmarcheren werden we door een scooteragent gemaand om op het trottoir te gaan lopen (wat er overigens niet was), terwijl we net daarvoor van een motoragent te horen hadden gekregen dat we op de weg moesten gaan lopen. Typisch een geval van kinnesinne. Nadat we, volgens de scooteragent, een enorme file hadden veroorzaakt kwamen we weer bij het stadion aan.
Het showoptreden
Met de nodige spanning in het lijf stelden we ons op voor het belangrijkste showoptreden van dit jaar. Het slagwerk zette in en onder luid gejuich van onze supporters marcheerden we het stadion in. Bij de zuidtribune aangekomen was het de bedoeling dat de DM ons de instrumenten aan liet zetten en vervolgens het slagwerk af zou slaan om daarna in te zetten met Rythm Madness. Het aanzetten van de instrumenten werd even vergeten en de inzet van Rythm Madness was dan ook een beetje onzeker. Gelukkig was het alleen de opmars nog maar en iedereen was gelijk weer bij de les. Het blaaswerk werd na twee tellen gelukkig goed opgepakt en al snel had iedereen in de gaten hoe heerlijk de akoestiek van het stadion was. Nadat we onze beginpositie hadden ingenomen, vertelde de speaker dat we nog even moesten wachten op de jury. Nou duurt wachten altijd lang, maar in dit geval leek het eeuwen te duren voordat het sein “Showband Marum start uw show” klonk. Toen dit sein echter had geklonken, ging de band ook echt los. Super geconcentreerd en goed kijkend naar de DM werd Mad’s opener ingezet door het slagwerk. Geen ongelijke inzetten en ook de inzet van de blazers even later klonk overtuigend. Amazonia ging heerlijk en ook de showfiguren werden goed neergezet. Vervolgens stond Rainforrest op het programma. De vogelflluitjes, de rainmakers en de fantastische sound van de blazers maakten het in het stadion doodstil. Toen er ook nog een paar regendruppels vielen was het sfeertje helemaal compleet; het Parkstadstadion veranderde voor even in een regenwoud. Nog onder de laatste klanken van Rainforrest viel de band een luid applaus van het publiek ten deel. Het was tijd om het stadion echt op zijn kop te zetten: Firebird Swing en Drums off Thunder zorgden hiervoor. De aanmoedigingen, kreten van waardering en luid applaus onderstreepten dit. Het finalestuk, Colours of the world werd ingezet en het publiek werd nog eenmaal overweldigd door de fantastisch klanken van de band. Met luid applaus en een staande ovatie van de eigen supporters werd afscheid genomen van dit fantastische publiek. Showband Marum had aangetoond dat je ook met minder bekende muziek een stadion kunt laten genieten en op de banken kunt krijgen!
Eenmaal buiten het stadion was iedereen het er over eens: dit was een maximale prestatie, de sound en de balans tussen blazers en slagwerk waren goed en ook de figuren in de show waren gericht en goed op de mat gelegd.
Wachten op de uitslag
Het zou nog wel even duren voor de prijsuitreiking, dus werd er door de leden zolang ander vertier gezocht. Het grootste gedeelte van de band nam plaats op de deelnemerstribune om de shows van o.a. Pasveer en Advendo te bekijken. Na de show van Advendo was het dan tijd om weer op te stellen en met Touched by fire liepen we het stadion weer binnen, vol vertrouwen op een goede afloop.
De uitslag
Laten we er maar kort over zijn: 85.03 punten was niet het resultaat wat we verwacht hadden en de teleurstelling overheerst. Advendo, Pasveer en Beatrix scoorden een eerste prijs met onderscheiding en Advendo haalde (verdiend) de dagprijs binnen. Als eerste mochten we na de prijsuitreiking het veld af en eenmaal buiten het stadion moest hier en daar wel even wat worden weggeslikt.
Optreden in centrum van Kerkrade
Al snel kregen we van de organisatie 2 medewerkers toegewezen die ons naar het centrum van Kerkrade zouden begeleiden. Het heeft vijf deelnames geduurd, maar deze editie zouden we dan eindelijk het centrum van Kerkrade vereren en verassen met een muzikaal optreden. Vanaf het busstation in Kerkrade marcheerden we naar het centrum. Daar aangekomen moesten we “even” wachten op een Spaans orkest. Nadat deze het plein hadden verlaten nam de band hun plaatsen in. In een grote boog werd nog eenmaal vol overgave de showmuziek gebracht, hierbij visueel gesteund door de guard (waarbij deze keer wat meer drops vielen te noteren, zie de oorzaak hiervoor verderop in dit verslag). Het talrijke publiek vond het allemaal prachtig en voor de tweede keer deze dag werd de band vele malen door luid applaus onderbroken. Heerlijk om voor zo’n enthousiast publiek te spelen. Na ons optreden bleven we nog even op het plein hangen om de aangeboden consumptiemunten te nuttigen en naar de muzikale showuitvoering van Beatrix te luisteren.
De ogen van de Guard.
Ondertussen was het wel duidelijk geworden: er was iets mis met de ogen van de guard. Pijnlijk rood, betraand en vooral bijna niets meer zien zorgde voor de nodige ongerustheid. Het bleek dat de make-up die was opgebracht niet helemaal aan de eisen van goede gezichts- make-up voldeed en vooral “glitters” waren de boosdoeners. De situatie was bij een paar dames zo ernstig geworden dat er niet mee werd teruggereisd naar Gemmenich. Met een auto vertrokken ze naar de eerste hulppost van het ziekenhuis. De rest van de band vertrok naar Gemmenich. Halverwege de avond kwamen de gekwetste dames terug van het ziekenhuis en dit was toch wel even schrikken; de ogen waren een kwartier uitgespoeld, ingezalfd en dichtgeplakt. Op advies van de eerste hulppost van het ziekenhuis moest ook de rest van de guard (op drie na) deze behandeling ondergaan. Gelukkig was er door het ziekenhuis verzekerd dat er geen blijvende schade aan de ogen zou ontstaan, maar leuk is anders.
Feestavond?
Ondanks tegenvallende resultaten en de perikelen met de ogen van de guard (wat uiteindelijk goed is afgelopen) werd er ’s avonds in Gemmenich door de band en supporters genoten van een geweldig warm/koud buffet. De baromzet steeg, in vergelijking met de avond er voor, explosief en het werd zowaar nog erg gezellig. De DVD van het showoptreden van die middag werd op een groot scherm vertoond en zorgde weer voor de nodige discussies. Nadat ook de laatste guardleden waren teruggekeerd uit het ziekenhuis werd het rustig in Gemmenich en omstreeks twee uur lag iedereen in zijn of haar bed.
Zondag 31 juli
De volgende morgen bleek een groot deel van de guard nog zoveel last van de ogen te hebben dat een bezoek aan het stadion zinloos zou zijn. Besloten werd om met het gehuurde personenbusje vervroegd terug te keren naar Marum. De rest van de band reisde af naar het stadion om daar de ontknoping van de Mars en showwedstrijden te volgen. Na een fantastische dag met showoptredens bleek dat K & G uit Leiden het wederom had geflikt: de dubbel ging wederom naar deze geweldenaars. De titel op de marsparade ging dit jaar naar het Pasveerkorps uit Leeuwarden . Vanaf deze plaats feliciteren we alle winaars van de vaandels. Op naar een volgend WMC…….
Klik hier voor alle foto’s

Plaats een reactie