Woensdag 3 juli
(geschreven 4 juli, 10:00 uur Canadese tijd, 18:00 uur Nederlandse tijd)

We gaan op stap vandaag! Tijd voor het eerste uitje op het programma. Vandaag reizen we af naar Didsbury, ongeveer 100 kilometer hier vandaag. Daar wonen Martien Huijzer en Jan Boerman en hun gezinnen. Martien is de oom van frontensemble lid Tom en zo waren de plannen snel gesmeed om een mooi evenement te organiseren.

We starten de dag rustig op. Iedereen kan wat langer slapen en rond 10 uur staat het ontbijt voor iedereen klaar. Een uurtje later staat een corpsmeeting gepland waarin we gezamenlijk de planning van de dag doornemen.

Ondertussen vertrekken vier van ons naar het Stampede terrein, om te kijken of we de geleende contra mogen wisselen. Een aantal onderdelen werken niet helemaal optimaal en in de opslag van de Calgary Stampede Showband staan nog een aantal klaar. Ook zijn de stickers klaar voor op de basedrums, zodat daar geen andere verenigingsnaam meer op staat.

In de Kananaskis Hall maakt de rest zich klaar om te vertrekken naar Didsbury. Jan en Martien hebben een bus gehuurd waarmee we rond 12 uur opgehaald worden. Dat wordt iets later, zowel de bus is wat later en ook de heren die de contra aan het wisselen zijn zijn nog niet terug. Het Stampede terrein is ontzettend groot en onze contactpersoon heel druk. Twintig minuten later dan gepland komen de vier terug bij de Kananaskis Hall en kunnen we de bus inpakken om te vertrekken naar Didsbury.

Jan en Martien zijn voor vertrek naar Calgary gekomen om ons op te halen. Jan rijdt met zijn pick-up voor ons vrachtwagentje uit en Martien rijdt mee in de bus. Onderweg verteld Martien ons van alles over de plaatsen en bedrijven waar we langs rijden en zien we in de verte een glimp van de Rockey Mountains. Die lijken maar een paar kilometer verderop te zijn, maar dat zijn er toch zeker nog honderd.

Martien is in 2002 met zijn vrouw Titia en vier kinderen verhuisd naar Olds, een kwartier rijden van Didsbury. Daar hebben ze hun eigen bedrijf. Toen ze ongeveer een maand geleden via de sociale media lazen dat we naar Calgary zouden gaan, hebben ze contact met Tom opgenomen om te kijken of er mogelijkheden waren daar in de regio een optreden te verzorgen. In deze omgeving wonen ontzettend veel Nederlanders. Jan en Martien hebben velen van hen persoonlijk uitgenodigd en via de lokale en sociale media veel reclame gemaakt voor het evenement. Op de lokale radiozender is afgelopen dinsdag ieder uur genoemd dat het evenement plaats zou vinden en rond 17:00 uur heeft Jan nog een interview gegeven ter promotie.

Na een uurtje rijden komen we aan bij het IJshockeystadion in Didsbury. Op het moment dat we aan komen rijden komt op het digitale promotiebord op de voorkant net de aankondiging van het optreden tevoorschijn, die moeten we straks nog een keer zien! We pakken de bus uit en lopen het stadion in. Wat een ruimte! Met aanschafte cola-flessen zetten we het veld uit en maken we ons klaar voor een korte showrepetitie. Spelen in een dichte hal is toch echt anders dan op een veld buiten. Ook plakken we de stickers op de basedrums en geeft Matthijs een interview aan de lokale radio.

Na de showrepetitie staat in de grote zaal achter de hockeyzaal een lange tafel gedekt waar we met z’n allen (band en de families) gaan eten. De partners en dochters van Jan en Martien hebben speciaal voor ons een typisch Canadees gerecht gemaakt dat vaak gegeten wordt wanneer ze met grote groepen zijn: Beef on a bun. Ofwel, gestoofd rundvlees (van Blue, een van hun eigen koeien) op een bolletje met salades en een sausje. Ontzettend lekker! Als toetje staat er watermeloen klaar voor alle eters.

Wanneer we uitgegeten zijn nemen we het programma voor de avond door. Het programma duurt een uur en we nemen door hoe we dat in gaan vullen. Dan kleden we ons om. Tom en Simone heten de bezoekers welkom in uniform met de nieuwe sjerp die we speciaal voor deze trip gemaakt hebben. Dat krijgen we terug, want de bezoekers heten ons net zo hard welkom in Canada en in Didsbury. Ze vinden het bijzonder dat we speciaal naar Didsbury zijn gekomen om voor hen een optreden te verzorgen. Zo leuk om te horen!

Om 19:00 uur start het programma. Jan doet het openingswoord en wij maken onze entree op de hockeyvloer. Dan neemt de kleindochter van Jan, Laura het woord en verteld in zowel het in het Engels als het Nederlands de speakertekst van onze show. Let’s go!

De speakertekst wordt voorgelezen door Laura

De show gaat goed en het publiek reageert ontzettend enthousiast. Tijdens het Nessun Dorma zitten een aantal bezoekers zelfs met tranen in de ogen op de tribune, wat fantastisch om te zien. Dat geeft zoveel energie! Die energie is terug te merken in de show en hij gaat als een speer. Iedereen komt met een goed gevoel van het veld af. Op het veld neemt euphonium-speler Matthijs de microfoon over en verteld wat over onze reis, de afgelopen dagen en wat we de komende dagen nog gaan doen. Daarna maken we ons klaar voor het tweede deel van het muzikale programma. We maken een feestje van het tweede deel en laten ons straatrepertoire horen.

Dan is het uur helaas al weer voorbij en daarmee ook het programma. In uniform nemen we afscheid van de Canadese bezoekers. Voor alle aanwezige Nederlanders is daarna nog een bijeenkomst in de zaal achter het hockeyveld. We krijgen ontzettend veel positieve reacties en wat vinden de bezoekers het allemaal leuk! Een aantal geven zelfs aan om zondag naar de Scotiabank Saddledome te komen om de show daar wederom te komen bekijken en ons aan te moedigen. Daar worden we blij van!

Na anderhalf uur moeten we helaas alweer beginnen aan de reis terug naar Calgary, daar hadden we het nog helemaal niet aan toe! Ook de Nederlandse bezoekers vinden het jammer dat we alweer moeten gaan. Iedereen was gezellig met elkaar in gesprek – in het Nederlands! Van de gemeenschap in Didsbury krijgt ieder lid een tas aangeboden met daarin een speldje van Didsbury, een zonnebril en een pen. We zetten allemaal de zonnebril op en sluiten af met een groepsfoto. Nogmaals ontzettend bedankt voor de gastvrijheid en fantastische dag. Iedereen heeft er ontzettend van genoten en hier praten we nog lang over na!

Dankbaar Didsbury!

We stappen in de bus en rijden terug naar Calgary. Iets na 23:00 uur komen we daar weer aan en iedereen is behoorlijk moe. We nemen vast het begin van de volgende dag door en sluiten af met een drankje. Dan is het bedtijd. Wat was dit een mooie dag!