WMC 2001
Blijf posimistisch
Donderdag 5 juli 2001 is showband Marum afgereisd naar Kerkrade om voor de vierde keer deel te nemen aan het WMC. Na een vlotte reis zonder oponthoud werd er om ongeveer 22.30 uur ’s avonds ingecheckt bij broeder Alfons in het Belgische Gemmenich. De accommodatie zag er goed uit en ook de omgeving van Gemmenich was mooi te noemen zoals we de volgende morgen bij daglicht zagen.
Klik hier voor de foto’s
De vrijdagmorgen werd begonnen met een gezamenlijk ontbijt waarna de rest van de morgen werd besteed aan repetities. ’s Middags werd het stadion en het centrum van Kerkrade bezocht en ’s avonds werd er nogmaals gerepeteerd.
Zaterdag 7 juli was voor Showband Marum de grote dag. ’s Morgens werden de laatste voorbereidingen getroffen middels een laatste repetitie en het poetsen van de instrumenten. De spanning werd inmiddels voel- en zichtbaar. Iedereen was alleen nog maar met zijn hoofd bij het uitvoeren van de show ’s middags en was vol vertrouwen op een goede afloop. De showband moest om 16.50 uur optreden en voor die tijd werd er nog even naar wat andere korpsen gekeken, gestemd en ingespeeld en daarna werd er opgesteld voor de opmars aan de noordzijde van het stadion. Het stadion was helaas maar voor de helft gevuld, wat heel jammer was want het speelt natuurlijk altijd lekker voor heel veel publiek. Misschien heeft het er mee te maken dat we op zaterdag op moesten treden, want op zaterdagen lijkt het stadion toch altijd wat minder gevuld dan op zondagen. Ook de sfeer van het stadion was niet hetzelfde als die van Kaalheide. Wel had ik persoonlijk het idee dat de klank in het Parkstad stadion beter was.
Na het veld te zijn opgemarcheerd en de speakertekst te hebben aangehoord was het tijd voor de Showband om te laten zien dat alle repetities niet voor niets waren geweest. De opening van de show verliep vlekkeloos, het speelde heerlijk en het leek of er na de eerste noot heel ontspannen maar supergeconcentreerd werd gespeeld. Na het pakkende Nightmare werd ook Allegro Barbaro superstrak gespeeld, qua muziek en choreografie is dit misschien wel het meest mooie (en ook ingewikkeldste) deel van de show. De rest van de show werd als in een roes gespeeld, en voor dat iedereen het wist werd Finale Jubiloso al gespeeld waarbij het gulden en Euro-teken tevoorschijn kwamen zoals het bedoeld is. Al tijdens de afmars waren er enkele leden die hun emoties niet meer de baas konden en eenmaal buiten het stadion kwamen alle emoties pas goed los. Iedereen die je hoorde over de show, zowel binnen als buiten de band, was er van overtuigd dat we een goede prestatie hadden neergezet. Nu alleen de jury nog.
Na een dik uur wachten was het tijd voor de prijsuitreiking, alle korpsen kwamen op eigen muziek het veld opgemarcheerd en namen hun posities in op het veld. Het wachten was op de jury en de uitslagen. Na de verschillende uitslagen van onze voorgangers te hebben aangehoord was het de beurt aan ons blokje showwedstrijden, de spanning was te snijden en iedereen leek klaar voor een uitbarsting van vreugde. De punten werden voorgelezen: Showband Marum, Marum Nederland…..87,6 punten een eerste prijs. En toen……….tja toen niks, geen vreugde-uitbarsting, geen hoofddeksels die de lucht invlogen en geen emotionele taferelen. De dikke eerste prijs (want laten we wel wezen, het is een dikke eerste prijs) werd met een lauw applaus door de leden in ontvangst genomen. De teleurstelling overheerste, de magische grens van 90 punten was dit keer niet doorbroken, en stiekem had iedereen daar wel op gerekend. Vooral na het draaien van de show die middag waren de verwachtingen hooggespannen en afgaande op de eerder behaalde resultaten op het WMC en op de beoordelingen van de nationale en internationale jury van het Dutch Open moest het toch mogelijk zijn om datzelfde weer te realiseren of om het nog beter te doen. Helaas het mocht niet zo zijn deze keer.
Hoe het puntentotaal tot stand is gekomen kunt u in onder staande tabel uitlezen:
| Jurylid | Categorie | Aantal punten |
|
General effects |
||
| Koops | General effects | 91,0 (max. 100) |
| Eklund | General effects | 95,2 (max. 100) |
|
muziek analyse |
||
| Waignein | Interpretatie partituur | 79,0 (max. 100) |
| technische realisatie | 78,0 (max. 100) | |
| Van der Zijde | technische realisatie (veld) | 89,5 (max. 100) |
|
choreografische analyse |
||
| W. van Schalen | communicatie | 45,0 (max. 50) |
| technische realisatie | 89,4 (max. 100) | |
| effectiviteit | 42,5 (max. 50) | |
| Oliviera | technische realisatie | 46,0 (max. 50) |
| effectiviteit auxiliaries | 45,2 (max. 50) | |
Het totaal van de aantal punten wordt gedeeld door 8, en zo komen we op een puntentotaal van 87,6.
De maandag na het optreden stond het volgende artikel in het Limburgs Dagblad:
| Groningse ‘zwartkijkers’ |
| Zelfs met de ogen wijd open loop je het risico toch nog te struikelen over ingewikkelde figuraties, hoe stevig ingestudeerd ook. Je moet goed gek zijn om even je ogen te sluiten. |
| Showband Marum uit Groningen durfde afgelopen zaterdag in het WMC-stadion nog een stapje verder te gaan, door gewoonweg een dikke minuut geblinddoekt de show te vervolgen. Op een fragment uit de filmmuziek van Hannibal toonden de koperblazers zich als gemaskerde musketiers. Wie bedenkt nu zo’n zwarte vlek in een show? Piet van Houten, aangenaam. Eerst even de ingeleverde colletjes controleren na afloop van een ‘gouden’ show. Inderdaad, meer dan een hand voor ogen kun je er niet door zien. ,,Eigenlijk kwam ik op het idee toen we het als geintje gebruikten bij een komische act, gebaseerd op het thema van de Blues Brothers. Dat lukte vrij aardig. Vandaar dat ik het aandurfde het in onze WMC-show op te nemen,” licht de Marumse showband-choreograaf toe. En vervolgt: ,,Om het uit te proberen, hebben we eerst met de ogen dicht geoefend. Enkele van de muzikanten raakten meteen de weg kwijt. Maar gaandeweg kregen we het onder de knie. Omdat het publiek moeilijk kan zien dat je je ogen dicht hebt, heeft mijn vrouw de colletjes bedacht en ingekocht. De laatste drie weken vóór Kerkrade hebben we deze maskers omhoog getrokken.” Vooral het Amerikaanse jurylid George Oliviero heeft de Groningse ‘zwartkijkers’ met wat extra puntjes beloond. Omdat de muzikale prestatie toch wat te wensen overliet, lukte het de showband niet net als vier jaar geleden door de magische barrière van 90 punten te breken: 87,6 punten. Ook goud, maar nu met een zwart randje. Foto Dries Linssen Klik hier voor de foto’s |